Bank w Sądzie   www.bankwsadzie.info

​

Dyrektywa 93/13 EWG jest podstawą regulującą prawa konsumenta we wszystkich krajach członkach Unii Europejskiej , w tym od 2004 roku także w Polsce.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

 

W polskim kodeksie cywilnym implementacją tejże dyrektywy jest art. 385(1,2,3,4) kc .  Jednakże aby zrozumieć dogłębnie zamiar ustawodawcy europejskiego , jako że prawo UE jest priorytetowe(kliknij>>>) i obowiązuje w Polsce od 2004 roku, należy sięgnąć do źródła - czyli treści Dyrektywy 93/13 EWG oraz jej preambuły.Kliknij>>>

      Unia Europejska  zobowiązuje Sędziów RP do stosowania Dyrektywy 93 13 EWG.

Co potwierdza wiele orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Uni Europejskiej.

Obywatel Polski to także obywatel UE i dlatego Polakom należy się ochrona na poziomie gwarantowanym przez UE dla obywateli wszystkich państw członków w tym obywateli Polskich , o czym zbyt często zdają się zapominać nawet Sądy RP, w związku z czym , należy jak najczęściej przypominać i uświadamiać to wszystkim Obywatelom i Sędziom , Politykom , Dziennikarzom ... 

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

 

 

Przykład wyroków Sądów RP zgodnych z konsumenckim prawem UE :

 

 Sąd Apelacyjny w Szczecinie(sygn. akt. I ACa 16/15)

 

" na podstawie niniejszej umowy, wymiany walutowe odbywały się jedynie „na papierze”, dla celów księgowych, natomiast do faktycznego transferu wartości dewizowych w którąkolwiek stronę nie dochodziło. W efekcie różnica pomiędzy kursem zakupu danej waluty a kursem sprzedaży tej waluty przez bank, ustalanych wyłącznie przez pozwanego, stanowiła jego czysty dochód, zwiększający dodatkowo koszty kredytu dla klienta. W tym mechanizmie wyjątkowo mocno zauważalna była sprzeczność postanowienia § 11 ust. 4 umowy z dobrymi obyczajami, stanowiąc rażące naruszenie interesów powódki. "

​

​

​

​

"W ocenie Sądu powód pomimo spoczywającego na nim ciężaru dowodu określonego w art. 6 kc nie wykazał i nie udowodnił, że pozwani są zobowiązani do zapłaty kwoty z tytułu umowy kredytu stanowiącej przedmiot sporu, w szczególności powód nie udowodnił, aby pozwani posiadali wobec powoda zadłużenie uprawniające do wypowiedzenia umowy i postawienia go w stan natychmiastowej wykonalności, w tym nie udowodnił, aby bank złożył skutecznie oświadczenie o wypowiedzeniu umowy kredytu. Powyższe stwierdzenie tym samym nie pozwala na przypisanie aktualnie pozwanym odpowiedzialności kontraktowej wobec powoda jako dłużnikom osobistym, ani też jako dłużnikom rzeczowym."

 

​

Sąd Okręgowy w Warszawie
(sygn. akt: XXV C 1934/1615)

​

"Sąd Okręgowy napisał także w uzasadnieniu tego wyroku z 2017-03-20:
„W ocenie Sądu nawet gdyby uznać, że powód dokonał skutecznego wypowiedzenia umowy kredytu to i tak zgłoszone roszczenie nie mogłoby zostać uwzględnione. Zdaniem Sądu pozwani przedstawili bowiem zasadny zarzut dotyczący zawarcia w przedmiotowej umowie kredytu niedozwolonych klauzul umownych indeksacyjnych. Klauzule te należało uznać za bezskuteczne wobec pozwanych, a w konsekwencji za niewykazaną należało potraktować wysokość wierzytelności powoda wobec pozwanych.”

 

PRAWOMOCNE ODFRANKOWIENIE KREDYTU w 1 rok

• w maju 2016r. klient przestaje płacić raty

• w sierpniu 2016r. bank wypowiada umowę (nieskutecznie)

• w listopadzie 2016r. bank pozywa klienta (nakaz zapłaty)

• w marcu 2017r. bank przegrywa nieprawomocnie (na pierwszej rozprawie)

• w kwietniu 2017r. Raiffeisen przegrywa prawomocnie (nie składa apelacji, po zapoznaniu się z uzasadnieniem wyroku)

Prawnikiem kredytobiorcy była adw. Teresa Majewska

Kredytobiorcę opisuje historię na blogu OdfrankujKredyt.info.

 

---------------------------------------------------

​

Polski nakaz zapłaty sprzeczny z prawem UE

By Jacek Czabański | 7 grudnia 2018 

Bardzo dobre orzeczenie TSUE z 28 listopada 2018 r. (C-632/17): sądy nie mogą wydawać nakazu zapłaty bez badania uczciwości postanowień umowy. Ponadto krótki termin na wniesienie zarzutów od nakazu i obowiązek wniesienia 3/4 opłaty sądowej przez konsumenta również narusza prawo europejskie.

 

TSUE stwierdził:

“46. W niniejszym przypadku z art. 491 § 1 kpc wynika, że termin do wniesienia zarzutów wynosi dwa tygodnie. Ponadto, zgodnie z art. 493 § 1 kpc pozwany w swoim piśmie zawierającym zarzuty powinien wskazać, czy zaskarża nakaz zapłaty w całości, czy w części, i przedstawić, pod rygorem niedopuszczalności tego pisma, zarzuty oraz okoliczności faktyczne i dowody. To, że tego rodzaju szczegółowe wymogi procesowe należy spełnić w tak krótkim terminie, znacznie zwiększa prawdopodobieństwo tego, że konsument nie wniesie zarzutów albo że będą one niedopuszczalne (wyrok z dnia 13 września 2018 r., Profi Credit Polska, C‑176/17, EU:C:2018:711, pkt 65, 66).

więcej na : http://pomocfrankowiczom.pl

​

​

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

​

​

​

​

​

​